Nasza Historia
O Nas
Historia
Początki
Pierwsze niezależne polskie drużyny harcerskie powstały w Montrealu w latach 1948-9. Jednostki składały się z młodzieży przybyłej z Polski do Kanady po II Wojnie Światowej poprzez różne kraje. Prowadzili je instruktorki i instruktorzy przedwojennego Związku Harcerstwa Polskiego, między innymi druh hm Czerwiński. Działały drużyny wędrowników, wędrowniczek (im. Z. Chrzanowskiej – drużynowa Wanda Ziółkowska) i gromada zuchowa (drużynowa sam. Krystyna Martusiewicz). Powstał też krąg starszoharcerski pod nazwą Morskie Oko.
Pierwsza akcja letnia odbyła się w miejscowości North Hatley (Quebec) w 1952, łącząc harcerstwo z Ontario i Quebec. Odbyły się obóz i kolonia zuchowa. Komenda składała się z członków kręgów „Tatry” (Toronto) i „Morskie Oko” (Montreal).
We wrześniu 1952 roku powstała Komenda Chorągwi Harcerek w Kanadzie, a w sierpniu 1953 Komenda Chorągwi Harcerzy, oficjalnie zarejestrowany w ZHP działającym poza granicami kraju (z siedzibą w Londynie, w Anglii).
W latach 1953-5 powstały w Montrealu Hufiec żeński „Ogniwo” oraz Hufiec męski Orlęta. Pierwszą Hufcową była phm Danuta Sznajder, a Hufcowym hm Kazimierz Milej. Założone zostało Koło Przyjaciół Harcerstwa w 1954 roku.
Tradycja
65-ta Rocznica istnienia Hufca ORLĘTA!
Robert Baden-Powell
Założyciel ‘Scouting’ w Anglii
Olga Drahonowska-Małkowska
Założycielka Pierwszych Drużyn Harcerek w Polsce
Andrzej Małkowski
Założyciel Pierwszych Drużyn Harcerzy w Polsce
Harcerstwo, to system wychowawczy oparty na zasadach etyki chrześcijańskiej, który pozwala ukierunkować młodych ludzi poprzez zabawę. Elementami harcerskiej metody wychowawczej stosowanej przez drużynowego są zajęcia na świeżym powietrzu, dobrowolność uczestnictwa, praca nad sobą, system zastępowy, współzawodnictwo, stopniowanie trudności, przeżycia i wspomnienia.